Ozzy Osbourne, „książę ciemności ludu” i „król rozwiązłości”

„Dziękuję z całego serca”. Niecałe trzy tygodnie temu wokalista Black Sabbath, Ozzy Osbourne, pożegnał się z publicznością w swoim rodzinnym Birmingham. Dziesiątki tysięcy ludzi wypełniło stadion Aston Villa, aby zobaczyć finałowy koncert brytyjskiego zespołu, znanego z tworzenia heavy metalu i inspirowania pokoleń muzyków. 76-latek cierpiał na chorobę Parkinsona i zmarł we wtorek, 22 lipca, jak ogłosiła jego rodzina.

W godzinach po ogłoszeniu, hołdy napłynęły od niezliczonych fanów i brytyjskiej prasy. Na przykład „The Guardian” opisał Ozzy’ego Osbourne’a nie tylko jako „Księcia Ciemności” (jego przydomek), ale także „Ludowego Księcia Ciemności [nawiązując do przydomku nadanego „Ludowej Księżniczce” Dianie]”, „gwiazdę rocka, z którą zwykli ludzie mogą się utożsamiać” ze względu na jego skromne pochodzenie, bogatą karierę i osobowość.

„Sam by to przyznał, John Michael „Ozzy” Osbourne nie był nastolatkiem z obiecującą przyszłością” – eufemizuje Alexis Petridis, krytyk rockowy brytyjskiego dziennika, który wspomina swoje trudności w nauce, przemoc seksualną, której doświadczył, konflikty z prawem i niepewną młodość.